پایان نامه تاثیر آموزش رفتار سازشی بر رشد اجتماعی و اختلالات رفتاری کودکان کم توان ذهنی

سوالی که پایان نامه حاضر در پی پاسخ به آن است اینست که آیا آموزش رفتارهای سازشی در رشد اجتماعی و اختلالات رفتاری کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر تاثیر دارد؟

چکیده

هدف از این پایان نامه آموزش رفتارهای سازشی به دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر و بررسی تاثیر آن در رشد اجتماعی و اختلالات رفتاری این کودکان است. از میان دانش آموزان آموزشگاه تعداد 70 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه 35 نفری کنترل و آزمایش قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری مورد استفاده مقیاس رشد اجتماعی وایلند و پرسشنامه اختلالات رفتاری راتر فرم معلم بود. قبل از اجرای متغیر مستقل از هر دو گروه آزمون وایلند و راتر گرفته شد. و سپس برای گروه آزمایش به مدت 12 هفته فعالیتهای هدف دار مبتنی بر آموزش مهارت های اجتماعی اجرا گردید. سپس برای هر دو گروه مجددا آزمون ها اجرا گردید. داده های خام با روش آماری تحلیل واریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند و نتایج آن نشان داد که بین آزمودنیهای گروه های آزمایش و گواه از لحاظ رشد اجتماعی و نمره کل اختلالات رفتاری و مولفه های آن تفاوت معنی داری وجود دارد به عبارت دیگر آموزش رفتارهای سازشی در کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر موجب افزایش رشد اجتماعی و کاهش اختلالات رفتاری در آنان گردیده است.

کلید واژه: رشد اجتماعی، رفتار سازشی، اختلالات رفتاری، کم توان ذهنی

کودک کم توان ذهنی آموزش پذیر

تعریف نظری : افرادی با هوشبهر بین 70-51 که مشکلاتی در سازگاری دارند.

تعریف عملیاتی: کودکی که در آزمون هوشی استاندارد نمره او بین 50 الی 70 باشد و در مدارس استثنایی مشغول تحصیل اند.

رشد اجتماعی

تعریف نظری: منظور از رشد اجتماعی فرد تاثیر متقابل وی با دیگران و پذیرش نقشهای اجتماعی است رشد اجتماعی در بر گیرنده رشد، نوع دوستی، درستکاری، دفاع از خود، ارتباط و تعلق، همکاری، خویشتنداری و انگیزه پیشرفت است.

تعریف عملیاتی: نمره ای است که توسط مقیاس رشد اجتماعی وایلند سنجیده می شود.

اختلالات رفتاری

تعریف نظری: تاخیر و تحریف هایی است که در عملکردهای روانی اصلی و مهارتهای اجتماعی کودک به وجود می آید که برای هیچ یک از مراحل رشد عادی و بهنجار محسوب نمی شود.

تعریف عملیاتی: کودکی دچار اختلال رفتاری است که نمره او در پرسشنامه راتر از نقطه 9 بیشتر باشد.

تعریف عقب ماندگی ذهنی

پیاژه روانشناس نامی سوئیس، عقب ماندگی را چنین تعریف می کند: فردی از جامعه است که در مراحل پایین رشد متوقف شده است و دارای کششهای قوی و زیاد نهاد می باشد.

سازمان بهداشت جهانی (W.H.O) عقب ماندگی را چنین تعریف می کند: عقب ماندگی ذهنی عبارت است از رشد یا ملزم به درمان طبی یا سایر مراقبت های هوشی و به نحو و درجه ای است که حساس یا ملزم به درمان طبی یا سایر مراقبت ها و تعلیمات مخصوص بیمار است.

قانون بهداشت روانی انگلستان عقب ماندگی ذهنی را چنین تعریف می کند:

عقب ماندگی ذهنی به حالتی گفته می شود که رشد مغز و هوش و روان از هنگام تولد و یا از مراحل اولیه زندگی متوقف می ماند یا تکامل ناقص می یابد.

پاتُن و پایُن معتقدند که به طور کلی عقب ماندگی ذهنی به حالتی اطلاق می شود که با توانایی های محدود و اشکال در غلبه بر تقاضاهای اجتماعی محیط فرد مشخص می شود. از نظر ترد گُلد محقق آمریکایی؛ عقب ماندگی ذهنی عبارت است از رشد ناقص ذهنی که شخص را در تطابق یا سازش با محیط خود ناتوان ساخته به طوری که بدون نظارت و کمک غیر، قادر به زندگی نمی باشد.

بالاخره آخرین تعریف که وسیعترین و جامع ترین تعریف نیز می باشد از طرف انجمن آمریکایی عقب ماندگان ذهنی (A.A.M.D) ارائه شده است به شرح زیر است:

عقب ماندگی ذهنی به کنش هوشی کلی ای اطلاق می شود که به طور معنی داری پایین تر از میانگین است و همراه با اختلالات، همزمان در رفتار انطباقی است و یا به آن منجر می شود و در طی دوره رشد آشکار می شود.